Η κοιλότητα της κοιλιάς περιέχει διάφορα όργανα όπως το λεπτό έντερο, το παχύ έντερο και το στομάχι, τα οποία περιβάλλει και στηρίζει με ένα πλέγμα ισχυρών μυών και μεμβρανών. Η παρουσία ενός χαλαρού ή αδύναμου σημείου σε αυτό το στηρικτικό σύστημα μπορεί να οδηγήσει στην πρόπτωση/προβολή κάποιου οργάνου -συνήθως εντέρου- προκαλώντας έτσι τη δημιουργία κήλης.
Η κήλη στη βουβωνική περιοχή-λίγο πάνω από τα γεννητικά όργανα -αριστερά ή δεξιά, ονομάζεται βουβωνοκήλη.
Μπορεί να είναι παρούσα κατά τη γέννηση ή να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε φάση της παιδικής ή ενήλικης ζωής. Η συχνότητα εμφάνισής της προσεγγίζει το 5% και είναι συχνότερη στον πρώτο χρόνο ζωής, στα πρόωρα νεογνά και στα αγόρια.
Οι γονείς αναγνωρίζουν την ύπαρξη της βουβωνοκήλης παρατηρώντας και ψηλαφώντας μια μικρή μάζα ή προεξοχή στις βουβωνικές πτυχές πάνω από τη γεννητική περιοχή ή μια διόγκωση στο όσχεο (σάκος που περιβάλει τους όρχεις). Η διόγκωση της βουβωνοκήλης διευκολύνεται σε συνθήκες αυξημένης ενδοκοιλιακής πίεσης, γι’ αυτό, συνήθως γίνεται αντιληπτή όταν το παιδί κλαίει ή έχει βήχα.
Συνήθως, η βουβωνοκήλη δεν προκαλεί πόνο ή δυσφορία, εκτός ίσως από ένα αίσθημα βάρους στην περιοχή που μπορεί να νιώθουν τα μεγαλύτερα παιδιά.
Στην περίπτωση που οι γονείς παρατηρήσουν διόγκωση στην περιοχή της βουβωνικής χώρας οφείλουν να ενημερώσουν τον παιδίατρό τους.
Αν και η βουβωνοκήλη απαιτεί χειρουργική αντιμετώπιση δεν αποτελεί επείγουσα κατάσταση. Σε περίπτωση όμως που η κήλη κάνει περίσφιξη τότε απαιτείται ανάταξη και άμεση χειρουργική αποκατάσταση. Περίσφιξη συμβαίνει όταν το έντερο ή άλλο όργανο παγιδεύεται μέσα στο άνοιγμα και στραγγαλίζεται με αποτέλεσμα να μη γίνεται καλή αιμάτωση και να απειλείται με νέκρωση. Τα συμπτώματα που παρουσιάζει το παιδί με περισφιγμένη βουβωνοκήλη είναι ανησυχία, έντονος πόνος και έμετοι, ενώ η διόγκωση γίνεται πολύ σκληρή. Εάν παρατηρήσετε οποιοδήποτε από τα παραπάνω συμπτώματα θα πρέπει να ενημερώσετε αμέσως τον παιδίατρό σας.
Η βουβωνοκήλη δεν υποχωρεί από μόνη της και η θεραπεία είναι πάντοτε χειρουργική. Η επέμβαση για τη μη περισφιγμένη κήλη είναι απλή. Ο χειρουργός θα απελευθερώσει το έντερο που προβάλει και θα φροντίσει να “κλείσει” το άνοιγμα στα τοιχώματα, προκειμένου να μην εμφανιστεί νέα κήλη στο μέλλον. Επίσης, θα ελέγξει την άλλη πλευρά της βουβωνικής περιοχής, αφού είναι πιθανόν να υπάρχει και εκεί παρόμοιο πρόβλημα, το οποίο θα πρέπει επίσης να αποκατασταθεί.