Αναπτυξιακή δυσπλασία ισχίου

Με τον όρο Αναπτυξιακή Δυσπλασία του Ισχίου (ΑΔΙ) ορίζεται ένα σύνολο παθήσεων που σχετίζονται με τη μη φυσιολογική ανάπτυξη της άρθρωσης του ισχίου. Μπορεί να εμφανιστεί κατά τη γέννηση ή να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου ζωής του παιδιού. Συχνότερα αφορά το ένα ισχίο αν και περίπου στο 25% των περιπτώσεων μπορεί νααφορά και τα δύο. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη αιτιολογία είναι όμως συχνότερη στα κορίτσια, στα βρέφη που γεννιούνται με ισχιακή προβολή ή όταν υπάρχει κληρονομικό ιστορικό.

Η άρθρωση του ισχίου αποτελείται από το άνω τμήμα του μηριαίου οστού που έχει σφαιρικό σχήμα (κεφαλή) και την υποδοχή της λεκάνης (κοτύλη). Φυσιολογικά, η κεφαλή του μηριαίου οστού βρίσκεται καλά σταθεροποιημένη μέσα στην κοτύλη. Στις ήπιες περιπτώσεις ΑΔΙ, η άρθρωση είναι ασταθής, είτε γιατί κοτύλη δεν είναι αρκετά βαθιά, είτε γιατί η υποστήριξη της άρθρωσης από μύες και συνδέσμους είναι χαλαρή. Στις σοβαρότερες περιπτώσεις, η μηριαία κεφαλή μπορεί να μετακινείται εκτός της κοτύλης με αποτέλεσμα την εξάρθρωση.

Ο παιδίατρος εξετάζει κλινικά, με ειδική δοκιμασία, την κινητικότητα της άρθρωσης του ισχίου στο νεογέννητό σας αλλά και περιοδικά κατά το πρώτο έτος ζωής και μέχρι το παιδί σας να αρχίσει να περπατάει κανονικά. Η έγκαιρη διάγνωση της ΑΔΙ είναι πολύ σημαντική για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της. Εάν ο παιδίατρος υποπτεύεται την ύπαρξή της,  ενδέχεται να συστήσει υπερηχογραφικό έλεγχο της άρθρωσης ή να σας παραπέμψει σε ειδικό παιδο-ορθοπαιδικό. 

Σε περίπτωση που στο παιδί σας διαγνωστεί ΑΔΙ είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι δεν αισθάνεται πόνο και με την έγκαιρη λήψη των κατάλληλων μέτρων αποκατάστασης το παιδί σας θα έχει μια φυσιολογική ανάπτυξη χωρίς προβλήματα στην ενήλικη ζωή.

Σε ήπιες περιπτώσεις ΑΔΙ το παιδί σας θα παρακολουθείται τακτικά και ενδέχεται σε μερικές εβδομάδες η άρθρωση να σταθεροποιηθεί. Στις περιπτώσεις εξάρθρωσης του ισχίου που η διάγνωση γίνεται λίγο μετά τη γέννηση, η αντιμετώπιση περιλαμβάνει την τοποθέτηση ειδικού κηδεμόνα/νάρθηκα που κρατά τα πόδια του παιδιού ανοιχτά και λυγισμένα για ορισμένες εβδομάδες. Η θέση αυτή βοηθάει στην αποκατάσταση της ανωμαλίας στην άρθρωση και στη φυσιολογική ανάπτυξη του ισχίου.

Εάν η διάγνωση καθυστερήσει, η πλήρης αποκατάσταση είναι δυσκολότερη και μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική αντιμετώπιση.